بِدرودی با سید مبارز سالهای دور

انا لله و انا الیه راجعون
درگذشت شخصیت مبارز و انقلابی، فرهیخته و اسلام گرای عدالتخواه، سید محمدباقر مهدیان را به دوستان و همرزمانش و همه همشهریان و خویشاوندانش، تسلیت می گویم. مرحوم مهدیان، افتخار مبارزه با طاغوت و جانبازی انقلاب را در کارنامه مبارزات اسلامی خود داشت و در سنگر فرهنگ اسلامی و گسترش اندیشه دینی نوین، سالها در دفتر نشر فرهنگ اسلامی تهران، فعالیت صادقانه کرد و با اساتید برجسته اسلام شناس، از جمله استاد فقید، علامه محمدرضا حکیمی آشنا بود و به ایشان عشق می ورزید و دلبستۀ اندیشه و افکار ایشان بود. سید مهدیان در سال های پس از پیروزی انقلاب نیز در مسئولیت های متعددی به فعالیت پرداخت و با پاک دستی انجام وظیفه نمود و در همه آن سالها زاهدانه زندگی کرد و از دلبستگی به دنیای فانی وارسته بود.
تا واپسین لحظه ها، در زندگی اش از تقوا و پرهیزکاری برخوردار و اهل عبادت بود و حضور در مسجد و همنشینی با صالحان و اهل ایمان را ترک نمی‌گفت. او همواره از خطر تحجّر و رشد بی عدالتی، در رنج بود و نسبت به آرمان های انقلاب اسلامی، حساس و بر آنها پافشاری داشت. دریغ که رنج روزگار و آثار جانبازی و مسئولیت شناسی، در کنار اخلاق متواضعانه ای که داشت، مانع حضور بیشتر وی در زادگاهش، شهر سرکان می‌شد و این مبارز سالهای دور و شخصیت سیاسی و دین آگاه، در میان همشهریان نیز چندان شناخته نگشت و از وجودش آن چنان که شایسته بود، بهره برده نشد.
به همین اندازه و این کوتاهه نویسی، روزها و ساعاتی را که باوی توفیق همنشینی داشته ام، پاس می‌دارم و آن خاطرات خوش معنوی و فکری را ارج می نهم و برای آن عزیز سفرکرده و دل‌آگاه و خداجو، آمرزش و علو درجات از خداوند بزرگ مسئلت دارم.
از دوستان اهل بیتی خود نیز تقاضا دارم در تکریم پیکر به وطن بازگشته و تشییع شایسته ایشان بکوشند که در پیشگاه اجداد طاهرینش، اجر و مزد فراوان دارد.