کعبۀ بارانی

در خنکای هوای بارانی
من و تو و همانی که می‌دانی

نسیم و ابر و نم عشق می ریزد
از آن لبی که تو آواز می خوانی

به سِحر گونه های برافروخته
گره نمانده دگر روی پیشانی

ببین که ثانیه ها چه می رقصند
و کرده ژاله، فضا چراغانی

چه بی مثال شده کعبه در باران
و سجده بر آبشار آسمانی

چنان هوایی نمی رود از یاد
اگر چه، تو ز یادم گریزانی

طواف فراوان خوبی هاست
به وقت خلسه‌های فراوانی

پر از شکوه خاطره می ماند
خیال خیس و قنوت پنهانی

مکه مکرمه 12 ذیحجه 1440

23 مرداد 1398