کوچۀ بی مرد!

درین دور احسان نخواهیم یافت شکر در نمکدان نخواهیم یافت جهان سر به سر ظلم و عدوان گرفت درو عدل و احسان نخواهیم یافت سگ آدمی رو ولایت پرست کسی آدمی سان نخواهیم یافت به دوری که مردم سگی می‌کنند درو گرگ چوپان نخواهیم یافت توقع درین دور درد دل است درو راحت جان نخواهیم یافت به یوسف‌دلان خوی لطف و کرم ازین گرگ طبعان نخواهیم یافت ازین سان که دین روی دارد به ضعف درو یک مسلمان نخواهیم یافت مسلمان همه طبع کافر گرفت دگر اهل ایمان نخواهیم یافت شیاطین گرفتند روی زمین کنون در وی انسان نخواهیم یافت بزرگان دولت کرامند لیک کرم زین کریمان نخواهیم یافت سخاوت نشان بزرگی بود ولی زین بزرگان نخواهیم یافت سخا و کرم دوستی علی است که در آل مروان نخواهیم یافت وگر ز آنکه مطلوب ما راحت است در ایام ایشان نخواهیم یافت درین شوربختی به جز عیش تلخ ازین ترش رویان نخواهیم یافت درین مردگان جان نخواهیم دید و زین ممسکان نان نخواهیم یافت توانگر دلی کن، قناعت گزین که نان زین گدایان نخواهیم یافت ازین قوم نیکی توقع مدار کزین ابر باران نخواهیم یافت درین چهارسو آنچه مردم خرند به غیر از غم ارزان نخواهیم یافت مکن رو ترش ز آنکه بی‌تلخ و شور ابایی برین خوان نخواهیم یافت چو یعقوب و یوسف درین کهنه حبس مقام عزیزان نخواهیم یافت

هیچ گاه باورم نمی شد که شاید روزی دیگر حتی مجال دیدن هم نباشد.عقربه های ساعت وجود چنان بر صفحه زندگی می چرخید که هر ثانیه اش ،به درازی یک شب بود. او رفتن و رهایی را پیشه خود ساخته بود و اندیشه توقف و ماندن چون پرنده در بند آزارش می داد. ...